«مجنون»، دلداده آقا مهدی زین الدین بود!

سینما اعتماد ،  لقمان مداین ، فیلم «مجنون» را مثبت یافتم، یاد  قهرمان وطن  را زنده کرده بودند، استاندارد سینمای جنگی داشت ولی نمی توانست متمرکز باشد، سعی کرده بود به خصایص مثبت این شهید( زندگی شهید مهدی زین الدین فرمانده لشگر ۱۷ علی ابن ابیطالب در دوران دفاع مقدس) توجه کند و همین نقطه ضعفش بود، چراکه زین الدین را میان انبوهی از روایت ها کمرنگ می کرد، شاید نیمی از فیلم زیادی بود و باید کنار گذاشته می شد تا کیفیت بالا برود چراکه پتانسیل اش را داشت.
شروع فیلم قوی بود و به ناگهان افت کرد، فیلمنامه پیرنگی ضعیف و خرده پیرنگ های خوبی داشت، عطف بندی فیلم ضعیف بود چون انبوهی از پیرنگ ها را به وسط انداخته بودند تا خروجی بگیرند و هین خط اصلی را کمرنگ می کرد، ضد قهرمانش صدام نبود، ارتش عراق نبود بلکه ستاد فرماندهی ما بود که آنان را رها کرده بودند تا دست خالی مقاومت کنند، عنصر ارتباطی نداشت، دیالوگ ها شعاری و کلیشه ای بود، بمباران اطلاعاتی داشت، قصه را فاش می ساخت، هم می خواست ادب را به شکل گل درشتی نشان دهد و هم‌ نصیحت های پدر بزرگانه را بصورت زمخت بیان کند، شروع خوبی داشت که طولانی می شد و افت می کرد ولیکن کاشت، داشت و برداشت کاراکتر ها رعایت شده بود.

یکایک نقش آفرینانش از جمله مهدی حسینی درخشان ظاهر شدند، دیالوگ ها را روان ادا کردند، از پس لهجه و لحن ها بر آمدند، میمیک خوبی بر صورت داشتند، انعطاف جسمانی را در کنار المان های دیگر بکار بردند و موفق شدند.
در میزانسن طراحی صحنه قوی است، پر جزئیات است و منطبق با خاستگاه پیرنگ، طراحی لباس خوبی دارد، رنگ را می شناسد و به زیبایی شناسی بصری توجه کرده است، گریم بازیگران بیشتر ترمیمی است ولی خوب انجام شده است.
فضا سازی خوبی در صدا دارد، افکت های دقیقی بکار برده، و صدا تمییز است و سینک، موسیقی متن زیبایی داشت، تدوینش باید حذف سکانس مازاد می کرد، ولی چینش نماهایش از اوج به بعد مثبت شد و توانست سرعت و کشش فیلم را بالا ببرد، اصلاح رنگ و نور دارند و تم مطلوبی برای روز و شب برگزیده است.
کارگردان را بخاطر فیلمنامه ای چکش کاری نشده دارای ضعف و بخاطر گرفتن بازی خوب، توجه به میزانسن، گریم و صدا همچنین زاویه دوربینی مناسب و قاب بندی خوب قابل تحسین‌می دانم.