انیمیشن موفق فیلمنامه موفق هم می‌خواهد!

سینما اعتماد ، لقمان مداین ، باید اقرار کنم، انیمیشن شمشیر و اندوه، نقاط مثبت خوبی داشت، میزانسنش بسیار خوش سلیقه بود، صحنه را خیلی خوب، طبیعی، پر عمق و با جزئیات طراحی کرده بودند، طراحی لباسش مناسب بود، به زیبایی شناسی بصری توجه ویژه داشتند و رنگ را می شناختند اما چهره پردازی باگ داشت، از یک سو بسیار طبیعی بود و از سوی دیگر گاها اغراق آمیز که نیاز به بررسی بیشتری داشت.
طراحی سه بعدی آن در فضاسازی شهری و توجه به المان های ریز یک محیط، واقعا خوب بود اما در طراحی کاراکتر ها به شدت ضعیف بود، حرکات روانی نداشتند مثل یک عروسک تکان می خوردند و علی رغم پتانسیل موجود موفق نبودند.
تدوین حذف سکانس مازاد نکرده بود، چینش درستی نداشت، ریتم را کند کرده بود و سرعت نداشت، رندرش مشکل داشت، نمای ری اکشن خوبی برنگزیده بود، کات های مرتبط و منظمی نمی داد و ضعف داشت اما اصلاح رنگ و نورش بسیار خوب بود.
صدا پردازی ها اصلا به کاراکتر ننشسته بود، انتخابشان خطا بود، صدا با تصویر سینک نبود، موسیقی قوی نبود اما اتمسفرهای شنیداری و افکت های خوبی داشت.
فیلمنامه را در محتوا ثقیل می دانم، مناسب فضای انیمه نبود، نتوانسته بود درست شخصیت پردازی کند، پیرنگش شلوغ بود، دیالوگ پردازی ها بسیار طولانی، گل درشت و غیر روان بود، کشمکش ضعیفی داشت که کشش ایجاد نمی کرد و باید نکیسنده ذهنش را منظم می کرد و خیلی روان و ساده تر آن را می نگاشت.
کارگردان را در چکش کاری نکردن فیلمنامه، عدم نظارت بر تدوین، صدا، پذیرش کاراکترهای مصنوعی و گریم دارای ضعف و بخاطر میزانسن، زاویه دوربین و قاب بندی های خوبش لایق تحسین می دانم.