بهشت تبهکاران، پشت پرده دادگاه های نمایشی!

سینما اعتماد ، لقمان مداین ، فیلم عالیجناب جعفری جوزانی ، مثل همه جای دنیا فارغ از مسئله گیشه، آمده بود تا تنها سخن بگوید، همان ابتدا تکلیفش را با مخاطب روشن می کند، تیتر می زند بر اثرش تا بگوید مملکتی که دادگستری مستقل ندارد بهشت تبهکاران است، می خواسته از یک زمان دیگری بگوید ولی ناچار شده به زمان شاه برود تا به کسی بر نخورد ولی همانجا که عصای شیطان را با شکل خاصی می یابیم مشخص میشود مربوط به چه دورانی است، از مسائل مختلفی ایده گرفته، از فیلم زندگی دیگران، از نویسنده ای اهل سیرجان! از بیدادگاه های نمایشی شاه! که برای طناب هایشان دنبال سر می گردند، از رکن دو! که پرونده سازی می‌کند و شان دادگاه را قد ماشین امضا پایین‌می آورد و جار می زند که آنها دستور داشتند، چه گشتاپو بخوانی چه اشتازی، هرچه باشد محصول خاستگاهی بسته است، از کمک موثر در به خاطر آوردن اعترافات می گفت! داد می زد این جماعت با اندیشه مخالفند، می گفت مردم انقدر وکیل و وزیر دزد دیدند که دیگر بی اعتمادند، نقش پیاده نظام روس ها در مقابل انگلیس ها را نشان می داد و فکر می کنم در ارائه پیام موفق بود.

ذهن نویسنده منظم نشده بود، انبوه فراز فرود ها را طی می کرد در حالیکه باید پیرنگ را منسجم تر پیش می برد و بر یک مسیر مشخص تمرکز می کرد، انقدر فیلمنامه شلوغ بود که عطف بندی ها و عنصر ارتباطی  ضعیف به حساب می آمد، قهرمان و ضد قهرمانش خوب بود ولی در جمع بندی مشکل داشت چرا که ضد قهرمان پیروز می شد، اثری که بیشتر از دو ساعت طول کشید تا جمع شود در یک ساعت به ثمر می رسید،دیالوگ پردازی های بسیار طولانی داشت، هیچ بازنگری نشده بود، حجیم بود و پر از بمباران های اطلاعاتی که ذهن مخاطب را گمراه می کرد، کاراکتر های زیادی داشت که ابتر بودند، کاشت، داشت و برداشت هایش رعایت نمی شد و بی حساب کاراکتر را وارد و خارج می کردند.

صداگذاری شده بود اما سینک نبود، بم بود، دیستورت شده بود و اذیت می کرد، صدای محیط و افکت ها خوب بود، تدوین مشکلات جدی داشت،سانسور داشت، چینش سکانس هایش منظم نبود، نمی دانم چقدر اختیارعمل داشته اما باید حذف سکانس مازاد می کرد، یک ساعت و نیمش اضافی بود.

طراحی صحنه خوبی داشت، منطبق با پیرنگ بود،  جزئیات داشت، طراحی لباسش خوب بود اما گاهی ضعف داشت، گریم ها بعضا ترمیمی و گاهی اغراق آمیز بود.

نقش آفرینی بازیگرانش خوب بود از برخی کاستی ها می گذرم چون فیلمنامه استیبلی نداشتیم وگرنه بازیگران توانمندی حضور داشتند که می دانیم در میمیک صورت، انعطاف جسمانی و ادای دیالوگ موفق اند اما توصیه دلسوزانه من خدمت استاد کیمیایی و استاد جعفری جوزانیاین هست که مانند مسئولین که هرکجا پا می گذارند آقازاده هایشان را گسیل می دهند سعی نکنید پسر یا دخترتان را بصورت پررنگ به تصویربکشید، چراکه مخاطب را دل زده می‌کند و به فیلم‌آسیب می زند، بر هیچکس سطح بالای سواد و توان بازیگری خانم جعفری جوزانی پنهان نیست هرچه باشد در کنار پدر رشد یافتند و امیدوارم شاهد بازگشت بیشترش دراین عرصه باشیم.

جسارت می‌کنم و به عنوان کوچکتر ،کارگردانی را بخاطر چکش کاری نکردن فیلمنامه و عدم نظارت بر تدوین، صدا و گریم دچار ضعف می دانم و بخاطر محتوای خوبی که شجاعت به خرج دادند و بازی های به نسبت خوبی که گرفتند و میزانسن مطلوبشان قابل تحسین می دانم.