چرا سازمان سینمایی از سرمایه های انسانی سینما حمایت نمی‌کند؟ بهترین انیماتورها و سازندگان انیمیشن در حال مهاجرت هستند!

به گزارش سینما اعتماد ، آرمان رهگذر در روزنامه اعتماد نوشت:  معلوم نیست ما، سازندگان آثار انیمیشن در ایران هم می‌توانیم خودمان را جزوی از سینمای ایران بدانیم و روز ملی سینما را گرامی بداریم یا هنوز هم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی ما را همچون وصله ناجور و ناهماهنگی در این سینما می‌بینند که نمی‌دانند باید با آن چه کار کنند؟!

ولی بگذارید به عنوان تهیه‌کننده انیمیشن و مدیر سرمایه انسانی که بیشتر از ۱۵ سال است به واسطه همراهی و همکاری با برادرم، اشکان رهگذر (کارگردان انیمیشن) در حوزه ساخت و تولید انیمیشن فعالیت دارم و عمری را در این راه گذاشته‌ام، اذعان کنم که این مصرع از مولانا، «بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم» حکایت ارتباط ما تولید‌کنندگان انیمیشن با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان زیرمجموعه این وزارتخانه، سازمان سینمایی است. چراکه در تمام طول این سال‌ها، من و برادرانم (اشکان و احسان رهگذر) در راه تولید ملی، کارآفرینی، ارزآوری، گسترش بازار انیمیشن ایران و اعتمادسازی به سازندگان ایران، بی‌اغراق آموزش بیش از پانصد، ششصد نفر از فارغ‌التحصیلان و دانشجویان در حال تحصیل در رشته‌های مرتبط و به دست آوردن موفقیت‌های متعدد جهانی کوشیده‌ایم، از این وزارتخانه نه حمایتی دیدیم و نه همراهی یا همدلی.
آن از وضعیت اکران انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» که ۱۰ سال صرف آن کردیم و توانستیم ۱۵ جایزه بین‌المللی بگیریم و در ۳۲ کشور به اکران و نمایش بگذاریم گاهی در سینماها و گاهی در پلتفرم‌های سرگرمی، اما در کشور خودمان به ما گفتند چون شما واجد شرایط حضور در جایزه اسکار شدید برای ما زشت است که انیمیشن شما در ایران اکران نشده باشد.

پس زحمت کشیده و اکران محدودی به صورت تک‌سانس‌هایی محدود در سالن‌هایی محدود به فیلم‌مان دادند. درست است که سال قبلش اولین سیمرغ بلورین انیمیشن را به «آخرین داستان» اهدا کردند، بعد از سالیان متمادی که انیمیشن‌سازان می‌گفتند و می‌خواستند که فجر مانند جشنواره‌های جهانی دیگر، انیمیشن را کنار فیلم‌های زنده در رقابت بپذیرد و چه بسا که شاید جایزه بهترین فیلم را نه به یک فیلم زنده، بلکه به یک انیمیشن اهدا کند. اما دلتان را خوش نکنید، همان سیمرغ بلورین هم برایشان اهمیت چندانی نداشت، در همان دوره جشنواره فیلم فجر انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» را در سینمای اصحاب رسانه در اولین سانس صبح گذاشتند تا فقط خودمان به تماشای اثرمان بدون حضور اصحاب رسانه بنشینیم.

درست است که کلمه «پویانمایی» در کنار اسم مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قرار گرفت و مقامی به عنوان «معاونت انیمیشن» در این مرکز راه‌اندازی شد که بعد از آقای امیرمحمد دهستانی، دیگر کسی در این جایگاه قرار نگرفته است، ولی هنوز هم اساسی‌ترین مسائل در تولید و ساخت انیمیشن که به وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی مرتبط است، با مشکلات بسیاری مواجه است. به عنوان مثال، ساخت انیمیشن سینمایی بسیار با فیلم سینمایی تفاوت دارد، ولی سازمان سینمایی هنوز برای صدور مجوز ساخت انیمیشن سینمایی به همان سبک و سیاق فیلم‌های سینمایی عمل می‌کند، یعنی پروانه ساخت انیمیشن سینمایی را باید هر سه ماه یک‌بار در این سازمان تمدید کنید. در حالی که اگر ساخت یک فیلم سینمایی در ۴۰ جلسه فیلمبرداری می‌تواند به اتمام برسد، ساخت یک انیمیشن سینمایی دست‌کم دو تا سه سال زمان می‌برد. پس چطور است که تاریخ تمدید این دو مدیوم سینمایی یکسان است؟! 
فقط این موارد نیست، سازمان سینمایی حتی از گذاشتن یک جلسه درست برای پروژه‌هایی که به مشکل برخورده‌اند، عاجز است و نمی‌تواند نقش خود را به عنوان میانجی‌گر به خوبی ایفا کند. سوال من به عنوان تهیه‌کننده انیمیشن این است که آیا تنها پشتیبانی شما از منِ تهیه‌کننده مجوزدار این است که در جلسه‌ای از قبل تعیین شده فراخوانده شوم؟! آیا از تمدید مجوزهای ما خودداری می‌کنید و راه قهری در پیش می‌گیرید تا تولید اثری را متوقف کنید که تا همین امسال در دو جشنواره مطرح انیمیشن دنیا به عنوان یک انیمیشن در حال ساخت با کیفیت مطرح شده است؟! شما چه کاری برای بهتر شدن وضعیت تولید انیمیشن در ایران تا به حال انجام داده‌اید؟!
بگذارید بگویم که این روزها نه تنها با شرایط سخت اقتصادی در کشور ایران مواجه هستیم، نه تنها من و برادرانم به خوبی می‌بینیم که چطور بهترین انیماتورها و سازندگان انیمیشن در حال مهاجرت یا در فکر مهاجرت هستند، نه تنها با تمام مشکلات تحریم‌ها در حال کار با شرکت‌های خارجی هستیم، بلکه تنها نهاد متولی سینما در ایران آنچنان که انتظار می‌رود از سرمایه‌‌ انسانی این سینما حمایت نمی‌کند.
تهیه‌کننده   انیمیشن