«پرویزخان»، تقابل میدان و دیپلماسی

سینما اعتماد ،لقمان مداین،  فیلم «پرویز خان»محتوایی زنده داشت، در ظاهر آمده بود تا بگوید سیاست مستولی بر ورزش به دنبال تامین منافع قدرت می باشد، حضور جناح های سیاسی و نظامیان را در فوتبال نشان می داد که چگونه اعمال سلیقه می‌کنند، تعیین تکلیف می‌کنند و فردی که بخواهد مستقل باشد، قربانی عدم کرنش خود می شود، اما در باطن می خواست بیان کند که چگونه میدان خواست خود را بر تیم فوتبال که تمثیلی بود از تیم دیپلماسی تحمیل می‌کند، به تمسخر می کشید تفکر آنهایی را که فقط نشسته اند تا کوچکترین اقدام یک مدیر واقعی را به گامی در همسویی با دشمن تحریف کنند، مثل وقتی که می گفت چرا در روز تولد ملکه میان بازیکنانت گل پخش کردی! پس طرفدار انگلیس هستی! در حالی که آن اقدام از سر انسانیت بود و عیان می ساخت اگر در دیپلماسی دخالت نکنند خروجی کار تیمی برای میدان نیز نفع خود را دارد و در عین حال تاکید می کرد که اگر دیپلماسی لحظه ای غفلت کند تبعات آن در میدان جان رزمندگان را به خطر می اندازد، پس این ها دو بال یک پرنده اند که باید هماهنگ باشند تا پرواز شکل بگیرد و این هماهنگی لازمه اش عوض شدن تفکرات سران دیپلماسی است نه میدان! و در نهایت می گفت این عرصه کسی را می خواهد که بله قربان گو نباشد.

میزانسن مناسبی برای فیلم طرح شده بود، طراحی صحنه منطبق با جو زمانه و خاستگاه اجتماعی بود، طراحی لباس هوشمندانه با روان شناسی رنگ و سطح فرهنگی بود، زیبایی شناسی بصری داشت، رنگ را می شناخت و نور پردازی گرمی را ارائه کرده بود، گریم گاه ضعف داشت و گاه خوب بود، در چهره پردازی بازیکنان ابتکار داشت اما در طراحی چهره مسئولین می توانست بهتر باشد که البته نمی دانم بخاطر بخشی از پیام فیلم بود یا خیر!

بازی های تلویزیونی مثبتی را شاهد بودیم اما سعید پور صمیمی سینمایی و عالی بود که ادای دیالوگ، المان های جسمانی و میمیک صورت منحصر به فردی ارائه داد.

فیلمنامه بیوگرافی خوبی بود، دیالوگ پردازی روانی داشت، اما بازخوانی نشده بود، گاها کلیشه ای، زمخت و گل درشت بود، قهرمانش خوب و ضد قهرمانی نه چندان قوی داشت، عنصر ارتباطی اش شکل نگرفته بود و طرح کنش ضعیفی داشت، اسیر تکرار الگوهای مکرر بود، گویی کارتون فوتبالیست ها را لایو اکشن کرده بودند و ضد ارزشی داشت که تبدیل به ارزش می شد.

صداپردازی تمیز و شفافی داشت، افکت هایش خوب بود، تم رنگی مناسبی داشت، تدوین باید چینش نمای بهتری انجام می‌داد، شروع خوبی بر می گزید که البته نمی‌دانم چقدر دستانش باز بوده اما در عین حال ری اکشن های خوبی انتخاب کرده بود، رفته رفته توانست با کات های مرتبط و دقیق ضربان را بالا ببرد و بر جذابیت بیافزاید.

کارگردان در عدم نظارت بر تدوین و چکش کاری نکردن فیلمنامه ضعف داشت و در زاویه خوب دوربینش، قاب بندی های درخشان، میزانسن، گریم، تدوین، صدا، محتوا و گرفتن بازی مناسب از نقش آفرینانش قوی بود.