«میرو »تحت تاثیر اخراجی های ده نمکی بود اما نشد!

در نشست مطبوعاتی گفتند نیستمان صادقانه بوده و دوستانه نگاهمان کنید، می گویم به دیده منت اما به عنوان یک دغدغه مند ترجیح می دهم هوکی را ببینم که قاچاقچیان در آن مانور می دهند نه اینکه نوجوانانش علاف و بی کار یا قمار می کنند و شرط بندی، یا دعوا و خروس بازی و یا داد و دعوا با خانواده، چراکه اولی مردم را مظلوم نشان می دهد و دومی مردم را ناهنجار!

سینما اعتماد ، لقمان مداین ، فیلم ‌میرو آمده تا تصویری از بلوچستان ارائه دهد اما ناتوان است، یکجا شبیه اخراجی ها می شود تا از افراد سر به هوا رزمنده بسازد ولی بدون طنز، بدون فیلمنامه که حتی روایتی عشقی ضعیفی هم می یابد.، تمرکز ندارد و سردرگم است پس ناکام می ماند.

فیلمنامه دارای اشکالات جدی بود، کنش هایش تنش بود و ناهنجاری، قهرمان، ضد قهرمان، عنصر ارتباطی، عطف بندی و رعایت کاشت، داشت و برداشت نکرده بود، ضد ارزشی داشت که به زور نویسنده سعی می کرد تبدیل به ارزش شود، دیالوگ هایی طولانی یعنی مونولوگ داشت،  به شدت کلیشه ای، شعاری و گل درشت بود، کشمکش های کشش نداشت و باید بازخوانی و بازنویسی می شد.

در نشست مطبوعاتی گفتند نیستمان صادقانه بوده و دوستانه نگاهمان کنید، می گویم به دیده منت اما به عنوان یک دغدغه مند ترجیح می دهم هوکی را ببینم که قاچاقچیان در آن مانور می دهند نه اینکه نوجوانانش علاف و بی کار یا قمار می کنند و شرط بندی، یا دعوا و خروس بازی و یا داد و دعوا با خانواده، چراکه اولی مردم را مظلوم نشان می دهد و دومی مردم را ناهنجار!

صدای بمی داشت، تمییز و شفاف نبود، فضاسازی اش خوب بود، موسیقی متن محلی را بر پایه پلان هایی ضعیف بنا کرده بودند که بجای برانگیختن احساسات تبدیل به پوشش دهنده ضعف می شد.

اصلاح رنگ و نورش منظم نبود، تم مناسبی داشت، گرمی کلوینش اندازه بود ولی گاهی بی جان می شد.

تدوین خوب نبود، شروع مناسبی داشت اما حذف سکانس مازاد نکرده بود، چینش پلان درستی نداشت، زیرنویس نداشت و شما اکثر فیلم را متوجه نمی شدی، کات ها بی دلیل و نامرتب بود، نماهای ری اکشن را درست انتخاب نکرده بود و ضعیف بود.

طراحی صحنه خوبی نداشت، بیشتر لوکیشن ها ضعیف بودند، طراحی لباس تازه در آخر کمی جان می گرفت وگرنه چیزی نداشت، گریم ها بیشتر ترمیمی بودند و گاهی ابتکاری که خوب بود.

هنر نقش آفرینان را در ادای لهجه مطلوب می دانم البته بجز نقش مادر که می دانم بازیگر توانمندی است، اگر چه معدود ضعف هایی بود اما در ادای آوا، لحن و لهجه همگی تمام تلاش خود را کرده بودند، دیالوگ را روان ادا می کردند و جملگی انعطاف جسمانی داشتند، سرکار خانم آرزو تاج نیا و آقای امیررضا دلاوری استاندارد ترازی داشتند که اگرچه حضورشان کوتاه بود اما به فیلم آبرو داد.

کارگردان را در زاویه دوربین، قاب بندی های گاهی خوب و بیشتر نامناسب و بعضا کارت پستالی، چکش کاری نکردن فیلمنامه، عدم نظارت بر میزانسن، گریم و تدوین دارای ضعف می دانم و در گرفتن بازی خوب از بازیگرانش تحسین می کنم، هرچند که این فیلم به شدت از هوک ضعیف تر بود اما تلاش عوامل را که صدای بلوچستان هستند می ستایم و امیدوارم سال آینده با دقت بیشتری به جشنواره بیایند و بدرخشند.

امتیاز شما
برای عضویت در کانال تلگرام کلیک کنید

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا