فیلمبرداری که بسیار هنرمند بود

به گزارش سینما اعتماد ،  رضا تیموری فیلمبردار باسابقه درباره همراهی همیشگی مرتضی پورصمدی با سینمای مستند و داستانی بیان کرد: در سال‌هایی که ما داشتیم سینما را می‌آموختیم و تازه به شروع به کار کرده بودیم، دسترسی به آدم‌های بزرگ میسر نبود و پیدا کردن اطلاعات کار بسیار دشواری بود. با این حساب طبیعتا مجبور بودیم که با دیدن فیلم‌ها یاد بگیریم و قطعا یکی از افرادی که آثارش بسیار به یادگیری من کمک کرد؛ مرتضی پورصمدی بود.

وی ادامه داد: هم مستندها و هم فیلم‌های داستانی پورصمدی خیلی به من و نسل من کمک کرد تا بتوانیم از آثار او؛ قاب‌بندی، نور، حرکت دوربین و فیلمبرداری را یاد بگیریم.

این فیلمبردار درباره ویژگی‌های بارز کارهای مرحوم مرتضی پورصمدی توضیح داد: فکر می‌کنم مرتضی پورصمدی از مستند کار خود را آغاز کرد و اولین خصوصیتی که در کارهای مستند او دیده می‌شد، این بود که تا قبل از آن شاید خیلی از مستندهای اجتماعی و کارهایی که با آدم‌ها طرف بودند، شلختگی در آن‌ها وجود داشت. یعنی صرف اینکه مستند است قید نور خوب و حرکت دوربین درست زده می‌شد. من شاید برای اولین بار در فیلم‌های مستند آقای پورصمدی دیدم که با وجود اینکه دوربین روی دست بود و بین آدم‌ها حرکت می‌کردند، انگار دکوپاژ داشتند. انگار که با اکسپوز و نور درست و از همه مهم‌تر کادر درست و کادری که با فیلم مرتبط است، همراه بودند. من فکر می‌کنم مهم‌ترین خصوصیت آقای پورصمدی این است که مانند بسیاری از فیلمبردارها که الان اسمشان را نمی‌دانیم، صرفا ثبت نمی‌کردند و تلاش می‌کردند تا از کار و قصه و تحقیق کارگردان الهام گرفته و داخل کار بیاورند. 

وی افزود: در آن دوره بسیاری از آثار ایشان را نگاه می‌کردم تا یاد بگیرم و در این بین حتی فیلم‌هایی از آقای پورصمدی دیده‌ام که خود فیلم را دوست نداشتم ولی به خاطر فیلمبرداری بارها آن‌ها را دیده و از آن‌ها لذت برده‌ام و آموخته‌ام. اگر خصوصیتی از کارهای آقای پورصمدی هم بخواهم بگویم این است که هرآنچه از مستند آموخته و تجربه کرده بود، با خود به سینمای داستانی آورد. به عنوان نمونه یعنی کار با نور طبیعی و از نور طبیعی الهام گرفتن را با خود به فیلم داستانی آورد.

رضا تیموری در پایان گفت: با اسم مرتضی پورصمدی چیزی که در ذهنم تداعی می‌شود این است که مرتضی پورصمدی فیلمبردار هنرمند بود. به این دلیل که شما وقتی کارهایش را نگاه می‌کنید در عین حال که مشخص است همه این کارها را یک آدم فیلمبرداری کرده است و یک هنرمند پشت آن بوده است، ولی به نظر من تمام کارهایش با هم تفاوت دارند. به این معنا که وقتی با یک کارگردان یا یک موضوع متفاوت کار می‌کند، تغییر می‌کند. مرتضی پورصمدی وقتی با فرهاد ورهرام کار می‌کند و یا با محمدرضا اصلانی، شما تغییر را در آن می‌بینید ولی در عین حال امضای خودش نیز در کار وجود دارد. این به نظر من خصوصیت یک هنرمند است. کسی که نسبت به موضوع و آدم‌های جلوی دوربین تغییر می‌کند و سعی می‌کند تا از زاویه دید خود آن‌ها را ببیند. این چیزی است که همیشه در آثار مرتضی پورصمدی برای من برجسته بوده است.