شباهت زیاد ظریف به اورسن‌ ولز در چیست؟

به گزارش سینما اعتماد، حسن لطفی در روزنامه اعتماد نوشت: اورسن ولز در فیلم مرد سوم ساخته کارول رید نقش کوتاهی دارد . اما آنقدر قدرتمند بازی کرده که وقتی از بخش سوم فیلم چهره‌اش هویدا می‌شود و بیینده او را می‌بیند، فیلم تحت‌شعاع شخصیت و بازی او قرار می‌گیرد . بیننده نمی‌تواند پس از تماشای بازی او برایش دست نزند (حداقل بیننده‌ای همانند نویسنده این مطلب) وقتی عصر سه‌شنبه بیست و نهم خردادماه جواد ظریف کنار پزشکیان نشست و دقایق پایانی مناظره اقتصادیش لب به سخن گشود برای لحظه‌ای اورسن ولز در فیلم مرد سوم برایم تداعی شد . انتهای صحبت‌هاش هم دویدم براش دست زدم.

تنها تفاوت اورسن ولز با ظریف در منش و شخصیتش با هری لایم (اورسن ولز) بود. هری لایم استدلال قدرتمندی برای منافع فردی خودش داشت اما ظریف در دقایقی کوتاه (هفت یا هشت دقیقه) استدلالی قدرتمند برای نقد تفکری ارایه داد که همیشه اقتدار ایران را در پرتوی پنجه کشیدن به دنیا دیده‌اند .

فراموش کرده‌اند در رابطه (چه حقیقی و چه حقوقی) فقط برآورده شدن خواسته‌های دو طرف مهم است . خواسته‌هایی که گاه آنقدر از هم دور به نظر می‌رسند که در نگاه اول دست نیافتنی جلوه می‌کنند . نکته مهم و اساسی اینجا است که در دنیایی که زیست می‌کنیم حتی در سطح فردیش امکان تک‌زیستی ممکن نیست . دنیا دنیای ارتباطات است و چانه‌زنی و رسیدن به نقطه مشترک نیازمند درک و پذیرش بخشی از خواسته‌های طرف مقابل است .

اگر باور داشته باشیم ما بهترینیم (چه حقیقی و حقوقی) گاه دچار توهم شده و گمان می‌کنیم مدار دنیا بر کاکل ما می‌چرخد . آنوقت ذهن متوهم ما مسیری را به ما پیشنهاد می‌دهد که تنهایی پایان آن است . (البته اگر دشمن‌ساز   و چنگ زننده بر چهره این و آن نباشیم، در چنان حالتی ته ته‌اش فلاکت و نکبت و جنگ نصیب ما می‌شود) گمانم در مناظره عصر سه‌شنبه تمام تلاش ظریف و پزشکیان حمله به چنین ذهن‌های متوهمی بود . ذهن‌هایی که برخی‌شان در آسایش و آرامش کامل زندگی می‌کنند (خودشان وعزیزان‌شان) اما با استدلال بر آمده از ذهنیتی متوهم نسخه‌هایی برای دیگران می‌پیچند که گاه حتی برد اقدامی همچون برجام را مبدل به باختی برای مردمی می‌کنند که در تهیه نان روزانه‌شان مانده‌اند و سفره‌شان روز به روز خالی‌تر می‌شود .