چه باعث می شود این حجم از هزینه صرف آثاری چنین غیر استاندارد شود؟

سینما اعتماد ،لقمان مدائن ،  انیمیشن ساعت جادویی را قوی ندیدم، رسما کارتون بود، سال گذشته بچه زرنگ را داشتیم که تراز بود، علی رغم ضعف هایش پتانسیل رسیدن به فستیوال داشت اما این اثر مناسب یک صبح تعطیل بود تا کودکان را حین صرف صبحانه مشغول سازد.

به محتوایش نقد جدی دارم، کودکان را ناگهان به وسط مباحث پیچیده سیاسی ای می کشاند که هیچ بستری از پیش ندارند، شستشوی ذهنی می دهد، کودک فرق آژان حکومت پهلوی را با پلیس جمهوری اسلامی نمی داند، وقتی یاد می دهیم که باید از آژان فعالیتمان را مخفی کنیم اثر مثبتی دارد؟ وقتی آژان را با لباس پلیس نشان می دهیم که روحانیت را مسخره می کند چه تاثیری می سازید؟ اثری که مادر کودک در داخلش ناسزا می گوید و نفرین می کند فاخر است؟ سراسر بدآموزی بود و افتضاح!

قصه جذابی در قامت انیمه نداشت، استاندارد را رعایت نمی کرد، کودک را نمی شناخت و بلد نبود روایت کند.

جلوه های ویژه خوبی نداشت، در فضا سازی خوب بود اما در کاراکتر های تصویری و کبوتر ها ضعیف بود و مصنوعی، برخی صدا پردازی ها خوب بود اما دیالوگ هایشان گل درشت بود، بمباران اطلاعاتی می کرد، طولانی بود و نامناسب ولی موسیقی کارتونی خوبی داشت.

کارگردان را بخاطر ضعف در متن و جلوه های ویژه کاراکترها ضعیف و بخاطر فضاسازی و صداپردازی های مناسب مطلوب می دانم.

نمی دانم کار کدام مجموعه بود اما می دانم بودجه یک انیمه ساده هم بالاست و باید از خود بپرسیم چه باعث می شود این حجم از هزینه صرف آثاری چنین غیر استاندارد شود؟ حضراتی که در هیات انتخاب این کار را تایید کردند آیا پاسخگو چنین جهالت و قبیله گرایی هایی خواهند بود؟