بهروز غریب پور کارگردان سینما هشدار داد| آیا دومینوی وداع با بازیگری در راه است؟

به گزارش سینما اعتماد ،بهروز غریب پور، کارگردان سینما و تئاتر که تجربه همکاری با هنگامه قاضیانی را در فیلم «اردک لی» دارد، می گوید: این فیلم تنها همکاری ما باهم بود، به شخصه در این فیلم این بانو را بسیار بازیگر کنجکاو و علاقه مند به نقش آفرینی دیدم که ضمن تلاش برای درک نقش کوشش می کرد با تمام وجود کاراکتر را به مخاطب ارایه بدهد. او از بازیگرانی است که به داوری من نوع بازی اش تفاوت عمیق با دیگر بازیگران دارد اما اینکه او با چنین توانایی بخواهد از حرفه خودش جدا شود و از آن خداحافظی کند، بسیار باعث تاسف است.

برای کسانی که با سایر فعالیت های خانم قاضیانی آشنا نیستند بگویم که ایشان مترجم خیلی خوبی هستند و تحصیلات دانشگاهی خارج از کشور دارند، یکی از کتاب های مفیدی که این بازیگر ترجمه و چاپ کردند نقدی است بر جامعه امریکا و رفتار تبعیض آمیز و دهشتناک سفید پوستان امریکایی با بومیان امریکا. درنتیجه خانم قاضیانی هم بازیگر توانمند و هم مترجم خوب و هم در عرصه موسیقی درخشیدند. به نظرم هنرمند چندجانبه از دنیای هنر خداحافظی کردند.

غریب پور در ادامه می گوید: هرکسی به دلایل مختلف می تواند از حرفه مطلوب و مورد علاقه اش خداحافظی کند اما نه در سن و سال خانم قاضیانی و نه با محبوبیت و موقعیتی که او کسب کرده است. البته خانم قاضیانی با این تصمیم خود قطعا تاثیرات مثبتی بر ذهن و یاد مخاطبان خود می گذارد و تفاوت او را با بازیگرانی که به هر شکل و با هر شرایطی به کار تن می دهند را نشان می دهد اما به هر حال تصمیم تلخی بود.

غریب پور می گوید: خانم قاضیانی به دلیل خداحافظی خود از دنیای بازیگری اشاره نکرده اما خودمان که می توانیم حدس بزنیم به چه دلیلی است؛ به نظر من خانم قاضیانی یک نشان و زنگ خطر است. نشانه از شرایط دردناکی که زمانه امروز بر هنرمندان تحمیل می کند. اینکه هنرمندی نتواند یا به او اجازه ندهند در کار و حرفه ای که متعلق به آن است حضور داشته باشد ضایعه بسیار تلخ و دردناکی است. اما به شما می گویم که شرایط برای همه ما هنرمندان دشوار است. چه موضع گیری سیاسی کرده باشیم و چه نکرده باشیم چه افرادی که به وقایع جامعه اعتقاد داشته باشند چه اعتقاد نداشته باشند. همه ما این روزها شرایط سختی را تجربه می کنند.

او ادامه می دهد: شاید باورتان نشود با هنرمند شناخته شده ای چند روز پیش صحبت می کردم به من گفت: برای گذران زندگی کارمند شرکت پسرم شدم. یا یکی از اعضای گروه تئاتر عروسکی آرام برای خداحافظی به من زنگ زد و گفت: با ویزای کار به خارج از کشور مهاجرت می کنم. این یعنی چه؟ این نکته بسیار تلخ و دردناک است. به نظر من این نوع خداحافظی از حرفه، چه در تئاتر و چه در سینما نشان دهنده اوضاع وخیم جامعه هنری است.

اینکه در شرایط موجود چه تغییری حاصل می شود بحث نیست اما برگرداندن این حجم از نیرو، استعداد و توانایی غیرممکن است و این موضوع بسیار تکان دهنده است. بااین شرایط تصور می کنم زمانی نوبت کار برای من و امثال من می شود که ما در قطعه هنرمندان یا قسمتی از ایران به خاک سپرده شدیم.