بازگشت قهرمان و فرو ریختن دیوار آهنی
بيراه نيست اگر اين فرو ريختن ديوار آهني و نبود تحريم را دليل رشد قدرت تحليل بينندگان فيلم، افزايش چشمگير بينندگان صاحب‌نظر، رشد فني فيلم و سريال‌هاي ايراني بدانيم.
به گزارش سینما اعتماد، حسن لطفی در روزنامه اعتماد نوشت: اقبال کسانی که از حوالی دهه نود فیلم دیدن را شروع کردند و به صورت جدی فیلم و سریال‌بین حرفه‌ای شدند آن‌قدر بلند بود که دستیابی‌شان به فیلم‌ها و سریال‌های روز دنیا به سادگی امکان‌پذیر باشد. اتفاقی که در دهه شصت و هفتاد فراهم نبود.
دیوار آهنی بلندی که برنامه‌ریزان سینمایی کشیده بودند باعث شده بود تا پرده سینماها و صفحه تلویزیون به روی فیلم‌های خارجی و تایید نشده بسته باشد. نافرمانی و عبور از قانون عده‌ای علاقه‌مند و خوره فیلم هم در کپی‌های بی‌کیفیت فیلم‌های بتاماکس و وی‌اچ‌اسی خلاصه می‌شد که بازیگران را به شبح لرزانی تبدیل می‌کرد. دوستی خوره فیلم از آن دوران نقل می‌کند، یک روز رفیق عشق بهروزی فیلم داش آکل مسعود کیمیایی را پیدا کرد و آورد تا با هم ببینیم. فیلم که شروع شد اشباح لرزانی روی صفحه تلویزیون شروع به حرکت کردند. دوست عشق بهروز با حرکت هر شبح دادی زد این کاکارستمه!
این داش آکله! حالا دیگر این‌طور نیست. از دهه هشتاد و نود دیوار آهنی ایجاد شده بین علاقه‌مندان سینما و فیلم‌های متنوعش به لطف پیشرفت تکنولوژی کاملا فرو ریخت! تکنولوژی باعث شد تا تحریم در عالم سینما بی‌معنا شود.
تحریمی که بخشی از آن داخلی و بخش دیگرش به سیاست‌های کشورهای خارجی مربوط بود. بیراه نیست اگر این فرو ریختن دیوار آهنی و نبود تحریم را دلیل رشد قدرت تحلیل بینندگان فیلم، افزایش چشمگیر بینندگان صاحب‌نظر، رشد فنی فیلم و سریال‌های ایرانی بدانیم. اتفاقی که در سال‌های اخیر با خارج شدن سریال‌سازی از زیرنظر تلویزیون رسمی کشور منجر به تولید سریال‌های بهتری شده است، چراکه خروج از محدوده نظارت باعث شده تا مضامین، ساختار فیلم‌ها از کلیشه‌ها دور و به جذابیت فیلم‌ها افزوده شود. سریال‌هایی مثل «پوست شیر»، «شهرزاد»، «می‌خواهم زنده بمانم»، «رهایم کن» و… نتیجه این رهایی و نبود تحریم رسمی در عالم فیلم و سریال است.
با این آثار بار دیگر قهرمان متنوع به فیلم ایرانی برگشت. نمونه بارز و قابل قبولش سریال «پوست شیر» است که بخش پایانی و فصل سومش نشان داد فیلمنامه‌نویسانش تصویر مشخصی از حضور قهرمان در فیلم دارند.
قهرمانی که گاه اشتباه عرفی و قانونی‌اش به دل مخاطب می‌نشیند. «پوست شیر» و بقیه سریال‌های خوب این سال‌ها محصول بده بستان فیلمسازان جوان با فیلم‌های روز دنیا است. فیلمسازانی که اگر دیوار آهنی میان سینما و دنیا و آنها باقی مانده بود معلوم نبود سرنوشت جذابیت آثارشان چه می‌شد. البته واضح است که نتیجه سریال‌ها بهتر نبود. محروم شدن، تحریم، مسیر مشخص کردن و… هر کاری بکند سینما و دنیا را بهتر نمی‌کند.
