آسیبِ نسل سنتی بر زندگی نسل جوان

سینما اعتماد ، لقمان مداین ، با فیلمی مواجه هستیم که سعی کرده آسیب نسل سنتی بر زندگی نسل جوان را به تصویر بکشد، تلاش کرده فاجعه مال نزول را بر زندگی ها نشان دهد، به جنگ علم و جهل رفته تا طب سنتی را نقد کند، طمع شرکت های مهاجرتی بر سر راه جوانان را عیان می سازد اما سازنده است؟ خیر!

فیلم پر استعداد است و بی استعداد، همه چیز دارد تا یکه تاز روز اول جشنواره باشد اما بخاطر فیلمنامه ای ضعیف شکست فاحشی می خورد، با تدوین، کارگردانی، دیالوگ پردازی و بازی های خوبی آغاز می شود، مخاطب را میخکوب می‌کند اما ناگهان فیلمنامه رها می‌شود، ریتم می‌افتد و سرعت کند می شود، جذابیت ها نابود می‌شوند و با اثری خنک مواجه می‌شویم.

تدوین در رندر مشکل ناگهانی داشت، اما نماهای ری اکشن خوبی برگزیده و سکانس های درستی چیده بود.

صدا بم بود، ناگهان رندرش باگ پیدا کرد و سینک نبود، از مولفه های شنیداری استفاده کرده بود تا ضعف فیلمنامه را بپوشاند اما این امر تا جایی امکان پذیر بود و دیگر لوس می شد.

با قهرمانی جوان مواجه بودیم که در ابتدای مسیر زندگی با انبوهی از مشکلات جامعه و دخالت نسل سنتی مواجه بود که همان نسل سنتی ضد قهرمان نیز محسوب می‌شد اما فاجعه بود، قهرمان با کمک ضد قهرمان به رستگاری می رسید و از پس رفع موانع خود بر نمی آمد، آنقدر ضعف داشت که باید نویسنده گره گشایی می کرد تا قهرمان شکست نخورد.

عنصر ارتباطی را پول یافتم که همگان را به خود مشغول می ساخت و یک عنصری قوی بود.

تعلیق های به شدت ضعیفی می‌یابیم، همه چیز قابل حدس است و هیچ‌چیز ما را غافلگیر نمی‌کند.

دیالوگ پردازی چکش کاری نشده، ناگهان از کشمکش های پر کشش، قربانی بمباران کلامی بی محتوا و خنک می شود، اطلاعات را فاش می‌سازد و رها می گردد.

کارگردانی را در رعایت زوایا و خط فرضی، حرکت و برداشت نماهای ری اکشن خوب می‌دانم اما در عدم‌نظارت بر فیلمنامه و صدا و نگرفتن بازی مناسب از برخی بازیگران جدا مقصر می‌دانم.

طراحی صحنه و لباس خوب بود اما روان شناسی رنگ نداشت، زیبایی شناسی بصری تا حدی رعایت شده بود اما کامل نبود.

فکر می کنم فیلم می تواند با تیزرهایی پر شور مخاطب را به سینما بکشاند اما واقعیت آن چیزی که در تیزر نشان داده می شود نخواهد بود.